Mijn oud-buurjongetje staat voor de deur met een potje narcissen en mijn windows cd-rom. Hij had pas de oude computer van zijn oom gehad met windows 95 en een harde schijf van 2 GB. Toen hij een spelletje wilde installeren bleek de harde schijf te vol. Dus oud-buurvrouw opgebeld en die heeft netjes de harde schijf ontdaan van tijdelijke bestanden en meer rotzooi en toen had hij ruimte genoeg.
Een paar dagen later belde hij in paniek. De computer wilde niet meer opstarten en vroeg om de systeemdiskette. Wat hij had gedaan? Nou helemaal niets, alleen net als ik bestanden opgeruimd, daar waren er een heleboel van. Het bleken allemaal windows-systeembestanden. Helaas.
Ik had geen tijd gehad om hem te komen helpen en had de CD meegegeven en regelmatig telefonisch bijstand verleend.
Nu kwam hij de CD terugbrengen, samen met een bloemetje. Binnenkort kregen ze internet, vertelde hij. Leuk, kunnen we met elkaar MSN-nen. Eh, nee, want dat mocht niet van zijn vader. Heel de klas hangt ’s avonds aan de MSN, maar hij mocht dat niet…. zucht! Wat moet je toch met zo’n vader? Hij weet niet wat het is en toch mag het niet. Kon ik niet wat regelen??
Hij kijkt me hulpeloos aan.
Ik ken zijn vader. Televisie is redelijk taboe, Lego was redelijk taboe, computers zijn redelijk taboe als speelgoed. Niet uit geloofprincipes of zo, maar uit volle overtuiging dat ze er toch niets van leren, dat het de fantasie niet prikkelt en dat het niet goed is voor de sociale ontwikkeling. Hij kan dat altijd met veel overtuiging brengen, maar een kind iets onthouden wat verder de hele klas doet, gewoon omdat je dat als vader niet nodig vindt…..
Geef een antwoord