Mijn eerste idee van de Wii was vooral veel bewegen, maar dat valt mee (of tegen, ’t is maar hoe je het bekijkt natuurlijk). Je kunt er ook ‘gewone’ spelletjes mee spelen waarbij je de controller als besturingselement gebruikt. Eén van de spellen die we nu hebben is Big Brain Academy. Een uitdagend spel waarbij vooral je hersenen getraind worden. Je begint met een test en daarin wordt gekeken hoe de verdeling van de verschillende delen van je hersenen is. Of zoals ze op de Academy zeggen, hoe zwaar elk onderdeel van je hersenen is. Want je hebt geen IQ oid, nee, je hersenen hebben een bepaald gewicht en hoe meer je weet, hoe zwaarder. Dat is logisch. Ik hou wel van deze benadering. ZOu je hem omzetten in IQ dan krijg je toch een wat raar beeld denk ik. Mensen hangen daar toch eerder een waarde aan. Dus gesettled op de bank, spel opgestart en test gedaan. SOmmige dingen ben je goed in, sommige dingen dus helemaal niet en dat blijkt dan ook uit de grafiek die de verdeling over het verschillend hersengebruik. Zo heb je het geheugen, de mogelijkheid om dingen te herkennen en identificeren, analyseren, visualiseren en rekenen. Via allerlei leuke spelletjes en vragen train je een onderdeel van je hersenen. Ontzettend leuk je merkt al vrij snel welk deel van je hersenen bij jou goed functioneert en welk deel niet. Geheugen is een ramp, visualiseren gaat goed. Rekenen soms en analyseren een redelijke ster. [Lees meer…]
Kinderen in beweging met Wii-fit
Een week hebben we hem nu in huis, de Wii-fit van Nintendo en hij overtreft alle verwachtingen. Zelf kan ik wel wat kilootjes kwijt en met een beroep waarbij ik vooral achter de pc zit kan ik ook wel wat beweging gebruiken. Ik ben niet echt van het rennen, vanwege slechte knieën, skates is leuk, maar na 1x vallen en daarna 6 weken in het gips is dat ook niet meer en de sportschool vind ik te duur voor wat je er voor krijgt. Dus de Wii-fit lijkt mij dan een heel goed alternatief. Wat goed voor mij is, is natuurlijk ook goed voor al die kinderen waarover je in de krant leest, die te weinig beweging krijgen en teveel kilootjes hebben. Deze kinderen zijn vaak wat onzeker, zien niet echt wat in een teamsport, of zijn er niet zo goed in, en zijn vaak ook wat moeilijk in beweging te krijgen. Nu generaliseer ik natuurlijk wel wat, maar voor een groot deel van de wat dikkere kinderen gaat dit wel op.
De Wii-fit dus. Heerlijk bewegen in de anonimiteit van je (woon)kamer. Heerlijk bewegen zonder dat je het helemaal in de gaten hebt. En niet zomaar bewegen. Het is voor het grootste deel bewegen met een spelelement en dat maakt het ook zo vreselijk leuk en bovendien verslavend. [Lees meer…]
Het geheugenspel
Ook nieuw van Scale Leuker Leren is het Geheugenspel. Een spel wat je volgens mij ontzettend leuk vindt, of waar je al snel een ontzettende hekel aan krijgt. Ik wel tenminste, want ik heb een korte termijn geheugen als een zeef en voorzie al dat ik dit spel natuurlijk ga verliezen. Wat is de bedoeling. Er zijn drie soorten kaarten. Deze leg je in 3 stapels op tafel met de opdrachten naar beneden. Je spreekt met elkaar een tijd af (bijvoorbeeld 30 sec) en dan ga je beginnen: de eerste speler pakt van elke stapel een kaart. Als de tijd ingaat mag hij 30 seconden de kaarten lezen en goed onthouden, want dan gaat het beginnen. Hij geeft de kaarten aan speler 2 en mag ze nu niet meer zien. De komende 30 seconden doen alle spelers hun best om speler 1 zo af te leiden dat hij niet meer weet wat er op de kaartjes stond. Dan gaan de laatste 30 seconden in. Alle spelers zijn stil en speler 1 voert de opdrachten uit die op de kaartjes stonden, voor zover hij dat nog weet natuurlijk. Is een van de opdrachten uitgevoerd, dan legt speler 2 die kaart op tafel. Voor elk kaartje dat binnen de tijd op tafel ligt krijgt speler 1 een punt. Liggen alle drie de kaartjes binnen de tijd op tafel, dan krijgt speler 1 zelfs een bonuspunt. Dan is speler 2 aan de beurt. De winnaar is degene met de meeste punten. [Lees meer…]
Rekenpoker
Scala Leuker Leren heeft weer twee nieuwe spellen op de markt gebracht. Het eerste spel is Reken Poker. Dit is een kaartspel waar je de rekenvaardigheid oefent. Je kunt het als pokerspel spelen of als potspel. Op de kaarten staat in het midden een getal, met daaromheen 4 andere getallen. De bedoeling is dat je met deze vier getallen een som maakt met als einduitkomst het middelste getal. Dat kan met optellen en aftrekken en/of met delen en vermenigvuldingen. Natuurlijk zijn de kaarten zo dat er altijd een of meer kloppende sommen gemaakt kunnen worden. Er zijn kaarten met eindgetal onder de 20 en kaarten met eindgetal boven de 20. Bij het spel zijn hulpkaarten met antwoordmogelijkheden en de tafels. Het spel werd gelijk kritisch bekeken door mijn zoon van 13. Rekenen en vooral ook rekenpuzzels, vindt hij wel leuk. Al gauw strijden we samen om het snelst een kaartje op te lossen. Niet echt zoals het spel bedoeld is, maar gewoon om elkaar heerlijk af te troeven in rekensnelheid. We ontdekken dat er vele wegen naar Rome leiden, want we komen elke keer weer met elk een eigen mogelijkheid. Het spel leent zich heel goed om in je eentje te spelen en zo het rekenen te oefenen, of met twee mensen. Maar ook als een groter kaartspel met een grotere groep. [Lees meer…]
Online Soccer Manager (OSM)
Hier in huis is het hot ‘OSM’. Eerst bij de oudste zoon en nu vooral ook bij de jongste (13): manager van een voetbalteam. Hij houdt ons voortdurend op de hoogte. Dan is hij de Graafschap, dan FC Groningen. Hij speelt competitie en zit nog in de beker. In OSM ben je manager van een voetbalteam, je koopt spelers, bepaalt de opstelling, zorgt dat de spelers training krijgen, bepaalt de spelwijze en nog veel meer. Het is niet meer dan het bepalen. Je stelt alles in en het team doet de rest. Het kost hem maar een korte tijd per dag, maar toch spannend, want je moet een doelstelling halen (een bepaalde plaats in de ranglijst). OSM is ook ontdekt door het onderwijk. Via Weblog Mijn Kind Online stuitte ik op lesmateriaal over OSM voor het VSO op Lesmateriaal VSO. (deel 1 | deel 2)
De Wii
Na lang zeuren hebben we er eindelijk één in huis, een Wii, samen met het Sportspakket. In plaats van een of ander spel achter de pc, is nu tennis en bowlen favoriet, met de Wii. Tafel aan de kant, bank naar achter (moeder, red je vaas met bloemen) en trui uit. Hier wordt gesport na schooltijd. Hoewel het natuurlijk niet ten koste van het huiswerk moet gaan, maar ik vind dit eigenlijk wel een mooie uitvinding. Ze ontspannen even, maar ondertussen is er volop beweging. Soms nonchalant met de hand in de zak, soms bloedfanatiek met grote bewegingen. Wat ik nog een groot voordeel van de Wii vind is de aantrekkingskracht. Was het eerst na schooltijd gelijk naar boven en dan op de MSN, nu komen de vrienden gewoon weer mee naar huis en spelen ze om en om hun potje tennis. Zelf vind ik het ook wel leuk, ook al is het even wennen. Zo’n controller is nu eenmaal niet echt een tennisracket. De beweging is wat anders. Ik moet dan ook ontzettend lachen als ik de jongste zie tennissen. De forhand beweegt hij de controller naar voren en voor de backend staat hij in dezelfde positie en beweegt hij de controller naar achter en het werkt. Maar als het spannend wordt, maak dan maar ruimte, want dan gaat het echt fanatiek en is de kamer bijna te klein.
Pret met bowlen is om de bal naar achteren te gooien, waarbij alle toeschouwers op het beeld verschrikt omhoog springen. Ik snap best goed waarom het eerste wat je leert met de Wii is dat je die polsbandjes om moet doen. Je zal toch maar in een grote zwaai, zo in je spel, de controller door de tv gooien. [Lees meer…]
Malle getallen
Weer iets nieuws bij Scala Leuker Leren. Kwartetten met sommen: ‘Malle getallen’. Er zijn drie verschillende kwartetspellen: Vermenigvuldingen, Optellen en aftrekken en Delen. Het is een kwartetspel met een magische envelop. Hoe werkt dit dan? De regels zijn grotendeels hetzelfde als bij een gewoon kwartet. Je krijgt een paar kaarten en moet zorgen dat je van een serie alle vier de kaarten krijgt, door deze je medespelers te vragen. Heb je er vier uit één serie, heb je een kwartet. Op de kaarten staan dan meestal de 4 kaarten die bij het kwartet horen, zodat je wéét wat je moet vragen. Het kwartetspel Malle getallen, werkt iets anders. Natuurlijk heb je hier ook series van 4 kaarten. Kaarten uit één kwartet hebben allemaal eenzelfde tekentje bovenaan de kaart, bijvoorbeeld een boek of een wolk, maar op de kaarten staat niet welke andere kaarten bij hetzelfde kwartet horen. Dat maakt het zoeken naar kaarten bij de andere spelers natuurlijk een stuk makkelijker, want bij een gewoon kwartetspel was je nog wel eens jouw kaarten kwijt als je net de verkeerde kaart vroeg. Bij Malle getallen hoef je alleen bij een andere speler te vragen om een kaart met bijvoorbeeld een wolk. Heeft die andere speler een kaart uit dat kwartet dan leest hij de som op die op die kaart staat en jij moet die som dan oplossen en het goede antwoord geven. [Lees meer…]
Het grote bosatlasspel
Ik wist niet precies wat ik moest verwachten toen ik het Grote Bosatlasspel kreeg. Was het een spel om topografie mee te oefenen of was het meer? Dat laatste is zeer zeker het geval. Het spel is niet alleen topografie oefenen, maar dat wat wij Aardrijkskunde noemden op school. Vragen over mensen, plaatsen, natuur, cultuur, records. En dat over alle werelddelen. Hoe gaat het spel? Het spelbord is een wereldkaart met 6 werelddelen. Iedereen krijgt een paspoort en een pion. Na het gooien van de dobbelsteen kom je op een vakje met een onderwerp en je krijgt een vraag over dat onderwerp met betrekking tot dat werelddeel. Heb je de vraag goed, dan krijg je een fiche wat je in je paspoort bij het betreffende werelddeel kunt stoppen. Weet je de vraag niet, dan kun je passen, de vraag bij jouw deel van het spelbord leggen en het antwoord in de bosatlas zoeken. Ben je weer aan de beurt en weet je het antwoord, dan mag je het zeggen en krijg je alsnog je fiche. Het gaat dus niet alleen om parate kennis, maar ook om te leren zoeken naar informatie in de bosatlas, of desnoods op internet. Je mag van elk onderwerp maar één kaartje naast je neerleggen. Weet je bijvoorbeeld voor de tweede keer geen antwoord op een natuurvraag dan moet je één van de vragen wegleggen.
Wij hebben het spel gespeeld met 2 kinderen (12 en 15 jaar) en drie volwassenen. Sommige vragen waren voor ons iets makkelijker te beantwoorden, maar andere vragen wisten de kinderen weer sneller. Zeker omdat je alles kunt opzoeken zijn kinderen tegenover ouders zeker niet in een mindere positie. Omdat er toch niet in elk huishouden een bosatlas is, zit er een kleine uitgave van de bosatlas bij het spel. Daar zit zeker voldoende informatie in om zoveel mogelijk vragen te beantwoorden. Ik liep alleen vast bij een plaatsje in Australië, wat ik niet op de kaart kon vinden, omdat juist de kaart van Australie wat beperkter was en een bosatlas hadden we daar net niet bij de hand. Het grote Bosatlasspel is, hoe kan het eigenlijk ook anders, een uitgave van Wolters Noordhoff en kost € 39,95. Niet veel voor een spel wat eigenlijk altijd leuk blijft om te spelen en niet echt leeftijdgebonden is. Daarnaast is dit een spel wat eigenlijk ook niet op school mag ontbreken. Ik ben een groot liefhebber van dit soort spellen. Op een leuke manier kunnen kinderen wat meer leren of hun kennis toetsen. Hoewel van een andere uitgever, maakt het de serie spellen wel compleet naast het Grote Basisschoolspel van Wolters Noordhoff en de spellen van Scala Leuker Leren over taal, geschiedenis en rekenen.
Meer over het grote Bosatlasspel op de website van de Bosatlas
Q-box
Ik heb het al een tijdje in huis, maar realiseer me dat ik er nooit over heb geschreven. De Q-box van Scala Leuker Leren. Ik zeg het wel vaker, maar die naam staat echt ergens voor. Het ís leuker leren met scala. Wat is nu weer de Q-box? De Qbox is een slim leersysteem. Het leert je te leren wat je nog niet weet en dat zo vaak te herhalen dat je het wel weet. Dat is eigenlijk de essentie van dit ‘spel’. De Q-box bevat 160 kaartjes met maar liefst ruim 500 vragen over alles wat je in een bepaalde groep moet leren. Je begint met alle vragen in het eerste vakje. Een vraag die je weet zet je in het volgende vakje, een vraag die je niet weet, die blijft in het eerste vakje. Net zolang tot alle kaartjes in het tweede vakje staan en daar begin je weer opnieuw. Herhalen, dat is de kracht van dit spel. En wat je al weet, hoef je niet zo vaak te herhalen en dus heb je veel tijd over voor de dingen die je nog niet weet of die je steeds vergeet. Ook voor ouders heel handig om een beetje bij te blijven en alle schoolkennis weer een beetje op te halen. Ook de methode is interessant, want slaat hij aan, dan kun je natuurlijk je eigen kaartjes gaan maken. Voorop de vraag, achterop het antwoord. Alles wat je weet opd e volgende stapel, wat je niet weet blijft op dezelfde stapel. En je kunt het steeds weer even wegleggen en weer oppakken. Begin op tijd en aan het eind heb je een enorme kennis. De Q-box is er voor groep 5 t/m groep 8. Ook handig voor school om een paar in de klas te hebben voor kinderen die wat moeite hebben met leren. Mijn jongste heeft de box van groep 8 gebruikt net voor de citotoetsen. Alle kennis komt gewoon nog een keer voorbij, maar je kunt er ook de kaartjes van een bepaald vak uithalen en alleen die oefenen
De Q-box is een uitgave van Scala Leuker Leren en is verkrijgbaar via hun website en in de meeste speelgoedwinkels. De prijs is €10,95.
Zoom
Nog geen uitgebreid verslag over de ervaringen van dit nieuwe spel van Scala Leuker Leren. Alleen een aankondiging dat het er is en dat de eerste indruk van dit spel weer zeer goed is. Hoewel het voor kinderen vanaf 4 jaar is, lijkt me dit ook het spel wat je prima met je grote pubers of wellicht met vrienden kunt doen. Melig word je er dan volgens mij wel van, maar leuk blijft het. Wat is de kern van het spel: Je hebt 3 2zijdige ronde speelborden waar een thema op staat, bijvoorbeeld strand, over zee of sneeuw en daarop zijn ontzettend veel plaatjes te zien. Vanalles gebeurt daar. Iedere speler krijgt een aantal stickers en dan wordt er aan een rad gedraaid. Daarop staan de opdrachten die je kunt krijgen. Ook deze draaischijf is tweezijdig. De opdrachten aan de ene kant zijn makkelijker dan aan de andere. De makkelijke zijn goed geschikt voor de jongere kinderen. Maar goed, je draait aan de schijf en krijgt een opdracht, bijvoorbeeld alles wat vliegt of wat je kunt eten, of wat stinkt. Zodra de tijd loopt probeer je zoveel mogelijk dingen te vinden die aan de vraag voldoen en daar plak je snel jouw kleur sticker op. Daarna ga je kijken wat iedereen heeft gevonden en of dat ook daadwerkelijk aan de vraag voldoet. Het zal bij de ouderen wat meer een gevecht opleveren en uit de kast komertjes als bij vliegende dingen ook tafels en stoelen worden meegenomen, omdat die thuis ook wel eens door het huis vliegen ;). De schijven zijn erg vol en er staat veel informatie op. Dat maakt het zoeken voor wat oudere kinderen leuker en spannender, maar ik ben benieuwd hoe dat is voor kleuters. Daar hoop ik binnenkort wat ervaringen over op te schrijven en ook dit spel zal ik weer bij de juffen van de onderbouw neerleggen. Ik kan mij voorstellen dat zij enthousiast zijn over dit spel omdat de vele dingen die op de speelborden staan ook goed zijn voor taalarme kinderen. Heel vaak gebruiken de juffen dit soort materiaal om kinderen die niet zo’n grote woordenschat hebben, spelenderwijs wat verder te krijgen. Maar later daarover meer en ook hoe het spel werkelijk is als je dit met een aantal grotere doet. Komend weekend volop de tijd om het met kleine (3 jaar, maar erg wijs) en grote (12, 15, 17 en 19 en nog ouder) te spelen. [Lees meer…]